Onze zoon ( inmiddels 9 jaar) is geboren in maart 2007. Het eerste half jaar was hij een zgn.

huilbaby.Nadat vele bezoeken aan onze huisarts niet mochten baten, zijn wij (met informatie van

vrienden en kennissen tot de conclusie gekomen dat onze zoon allergisch was voor koemelk.

Vanaf de eerste dag dat hij koemelkvrije producten kreeg knapte hij zienderogen op. Toch bleef hij

een zorgen kindje. Astmatisch, weinig groei maar verder wel vrolijk.

​

In groep 1 van de basisschool ging het heel goed. Gedroeg zich voorbeeldig, en begon voorzichtig

ook koemelk houdende producten te eten en drinken. Hij genoot ervan. Halverwege groep 2 ging

het roer opeens om. Hij kreeg plotseling een andere juffrouw, en voor het schooljaar voorbij was,

had hij les gehad van wel 4 verschillende juffrouwen. Hij wilde niet meer naar school, klaagde veel

over buikpijn, en ging zich totaal anders gedragen. Werd snel boos, voelde zich niet begrepen.

​

Toen onze zoon in groep 3 zat zijn wij hulp gaan zoeken bij een kinderpsycholoog. Deze merkte

wel dat er iets niet goed was, maar wat? Dat bleef de grote vraag. Een aantal bezoeken aan een

GGD gerelateerde instantie, met o.a. kinderarts, psychloog, deskundigen uit het speciaal

onderwijs mochten ook niet baten. Inmiddels zitten we in groep 4. De relatie met de juffrouw was

niet optimaal. Voor ons als ouders niet, maar zeker voor onze zoon niet. Hij werd genegeerd,

kreeg niet de aandacht die hij nodig had.

​

Eind 2013 overleed vrij plotseling één van onze ouders, de lievelingsoma van onze kinderen.

Psychisch was dat voor hem een enorme dreun. Voor ons was het al niet te bevatten, en zeker

niet voor onze zoon. Hij kreeg zelfs suïcidale neigingen. Inmiddels waren we in contact gekomen

met een speltherapeut. Een heel aardige mevrouw, heeft heel veel voor hem en ons gedaan,

maar ook zij kon niet de vinger op de pijnlijke plek leggen.

​

De kinderarts maakte niet bepaald de indruk dat zei het ernstig vond, want ieder kind zegt

weleens zoiets. Uiteindelijke zijn we doorverwezen naar een kinderpsychiater. Een aardige

mevrouw, maar zij kon, ondanks haar kennis en ervaring geen passend antwoord vinden. Zij

adviseerde om onze zoon op te laten nemen in de Herlaarhof in Vught. Dit was een enorme schok

voor ons.

​

Na veel gesprekken thuis hebben wij toch besloten dat niet te doen. Een bloedonderzoek leverde

ook geen antwoord op.

Door aanbevelingen van andere ouders zij wij bij Carla Roodenrijs terecht gekomen. Die

constateerde tot onze verbijstering dat onze zoon zeer allergisch is voor tarwe en dat de

koemelkallergie nog steeds niet was verdween. Een groot deel van zijn organen werkte maar

deels dan wel op halve kracht. Ook droeg hij een aantal schadelijke schimmels en parasieten in

zijn darmen, waarvan de huisarts zei, dat dat geen kwaad kon.

​

Na de eerste behandeling voelde hij al resultaat, en hadden wij een ander kind. Een tarwe en

koemelkvrij dieet en diverse NMT behandelingen bij Carla heeft in 9 maanden geresulteerd in een

vrolijke zoon, die weer graag naar school gaat, leuke dingen wil doen, en psychisch veel sterker

is geworden. Ook had hij al snel geen puffer meer nodig voor de astmatische klachten.

Voor ons als familie maar zéker voor hem zelf een grote positieve verandering.

​

Vriendelijke groet van Fam. Anonimus

​

Mocht u naar aanleiding van dit verhaal ons persoonlijk willen spreken, neem dan contact op met

Carla.